Divinity’nin (2023) hem içeriği hem biçimsel tercihleri nedeniyle herkese uygun bir film olmadığını kabul ediyorum, farklı bir görsel-işitsel deneyim sunan kült filmlerden hoşlanmayanlar uzak dursunlar ama bence sinema denilen şey, tam da bu sınır ihlalleridir.
Tür sineması ucuza çıkan ve seyircide karşılık bulan fikirleri kemiğinden sıyırana dek sömürür. Testere (Saw) serisini hatırlayın. İlk film müthiş bir tek mekân gerilimi izletiyordu. Film boyundan (bütçesinden) büyük hasılat yaptı ve hızlıca üretilen bir devam filmleri dalgasına yol açtı. Arınma Gecesi
Sessiz Bir Yer baskıcı bir rejim altında inim inim inleyen insanları anlatıyor; çekirdek aile, modern bir toplumu, ses kavramı da ifade özgürlüğünü eğretiliyor.
Büyük beklentinin yarattığı hayal kırıklığı dağından sesleniyorum; fil-aslan karışımı böğürtüsüyle gişeyi yıkmaya gelen Godzilla maalesef kuru gürültüden ibaret!
Son Çıkış, yetkin bir sinemacıdan güçlü bir eser. Hikayesi, oyunculukları, rejisi sağlam, gişe ya da festival filmi olarak ayrıştırılamayacak iyi bir film. Mutlaka izleyin!