Türk Sineması

Büyü 2... İlkinden 13 yıl sonra çekilen devam filmine de öncelikle kast tarafından bakmak gerekiyor. İlk Büyü, kötü bir filmin yönetmen gayreti ve oyuncuların hatırına izlenebilir olmasının tipik bir örneğiydi.

Deccal 2, ışığı-kamerası ve benim ilk filmde de çok beğendiğim sanat yönetmenliğiyle şık bir film. Birkaç dua ve çarpılma sekanslarından ibaret değil...

Kaygı üzerine yazılacak çok şey var. Eseri hem "film olma" haliyle hem de durgun suya atılan bir taş gibi giderek büyüyen dairesel etkisiyle ele alabiliriz.

Festivallerde değeri bilinmiyor, görülmüyor ya da özel ödüllerle hoş tutulmaya çalışılıyor Kaygı. Belki öyleymiş gibi yapmadığı, gerçeği birkaç koldan güçlüce tutmaya çalıştığı için olabilir.

İzmirli genç sinemacı Teoman Gündüz’ün elinden çıkan Lanet: Ervah Cinleri de bir buluntu film örneği. Ayrıca Nisan ayının tek yerli korku filmi...

Koca Dünya’da bir sürü metafor ve Grimm Kardeşler’in Hansel ve Gretel’inden, Trier’in Antichrist’ine ya da Hamlet’in Ophelia’sına kadar bir dolu gönderme var.

Çetin İnanç’ın renkli hayallerinin ve savrukluğunun ürünü olan Demir Pençe Korsan Adam tüm fantastik film severlerin arşivinde olmalı.

Kuyu filminin hikâyesi yamalı bohça gibi… Alper Mestçi’nin Musallat ve Siccin serisinden oldukça etkilenilmiş ama yapılmışlar arasında en yakın iş hangisi derseniz, Özgür Bakar’ın Helak: Kayıp Köy filmi derim.

Cereyan, ilk filmiyle umut veren bir sinemacıyı müjdeliyor. Mert Dikmen, geniş bütçeyle karşımıza çıktığında farklı işlere imza atacak gibi görünüyor.

Zübük, merkezine aldığı dolandırıcı bir siyasi figürle, ülkemizdeki politikacı kimliğine eleştirisel bir bakış getiriyor.