Misafir Koltuğu“Biz de büyüyünce gol atarız.”
Temel amacı olan barışın unutulduğu, adil mücadeleler yerine, şikelerin, teşvik primlerinin döndüğü, sporcuların hileye, dopinge başvurduğu, ayrımcılığı körükleyen açıklamalar yaptığı bir ülkede spora bile eskisi kadar yakınlık hissedemiyoruz artık. Olimpiyatların haklı şekilde verilmediği bir ülkede, bizleri tekrar spora ısındıracak hamle ise İspanya’dan geliyor.
Margatania Futbol Kulübü’nün minik takımının hikayesinin anlatıldığı video, bir kısa film olmadığı halde, birçok festivalde gösterilmiş ve yine birçok festivalden de ödüller almıştır. 7-8 yaşlarında kızlı-erkekli çocuklardan oluşan takımımız, bir sezon boyunca kendi kalelerinde tam 271 bir gol görmüş, fakat buna rağmen hiç gol atamamıştır. Fakat olayın güzelliği de aslında burada başlamaktadır. Çocukların hiç biri bu duruma üzülüp, sinirlenmiyor, her şeye rağmen gülmeyi başarıp eğleniyorlar.
Takımın teknik direktörünün yaptığı açıklama oldukça güzel: “En az yediğimiz maçta on bir gol yedik, en çok yediğimizde de yirmi yedi. Ama sorun değil. Çocuklar oyun oynuyorlar, eğleniyorlar, rakibe saygı göstermeyi, takım arkadaşlarına saygı göstermeyi öğreniyorlar. Takım içinde işbirliğini fark ediyorlar.”
Topu elle tutmayı unutan kalecinin sevimliliği, biz hep yeniliriz ki diyen miniğin şirinliği ile sıcacık bir iş Minik Takım. Evlatlarını ileride para kazansın, ünlü olsun diye küçük yaştan itibaren mücadeleci bir yapıyla spora başlatan yurdum ebeveynlerinin aksine çocuklarının mutluluğu ile mutlu olan İspanyol anne-babalar oldukça takdir edilesi duruyorlar. Sporun temel amacının ne olduğunu tekrar hatırlamak isteyenler aradıklarını bu film ile bulacaklardır. Gol atmak ve kazanmaktan daha önemli olan şey mutlu olmayı bilmektir. Gol elbet atılır.