Haneyi Ölüm Sarmış: Ölüm Saati (1954)

Falcı:   Size yedi vadeyle, yedi gün mü desem, yedi saat mi desem? Bilmem bir yolculuk görüyorum.
Vecdi: Nereye?
Falcı:  Yoo bu yolculuk bir memlekete değildir beycazım.
Vecdi: E nereye?
Falcı:  Gümüşle bakim avuçcazımı.
Vecdi: Bırak canım sende. Paramı almak içi beni boş yere heyecanlandırıyorsun.
Falcı: Sen gümüşle bakim avuçcazımı sonra saçını başını yolarsın beycazım. Ver bakayım paraları paşam ver bakayım. Haah!!  Şimdi söyleyeyim senin başına neler gelecek. Sizin haneyi ölüm sarmış. Sırayla en küçük yaştakinden başlayıp. Yedi vade içinde ahret yolculuğu var.
Vecdi: Tuhh! Çık dışarı!!! Hayvan!  Böyle fal mı olurmuş? -Çık! Çık! Gözüm görmesin.
Falcı:   Aman beğenemedin mi?
Vecdi: Pis musibet.

Ölüm Saati yukarıdaki diyalogla açılıyor. Vecdi dükkanında oturmuş o günün hasılatını sayarken yanında çalıştırdığı elemanı sigara alması için dışarı yollar. Bu sırada elinde çiçek sepetiyle bir Çingene kadın içeri girer. Vecdi’ye  çiçek satmak ister fakat Vecdi kabul etmez  bunun üzerine kadın Vecdi’ye fal bakmayı teklif eder. Kadın fala bakarken çaktırmadan para keselerinden birini aşırır. Kadını baktığı fal yüzünden kovan Vecdi kaybolan para kesesinden ise yanında ki çalışanını suçlar adamı Tokatlayıp kovar. Dükkanını kapatıp eve doğru yola koyulan Vecdi’nin yolunu kovduğu adam keser Vecdi’nin boğazına sarılıp onu korkutur.

Daha sonra kamera karanlık sokaklarda yürüyen iki kadına döner. Başı boş dolaşan kadınlar köşeyi dönerken Vecdi ile çarpışırlar adam kadınlardan özür dilerken kadınlar anlamsız bir şekilde Vecdi’ye sert çıkarlar. Daha sonra Vecdi şapkalı gizemli bir adamla karşılaşır. Ayak üstü ilginç bir sohbet geçer aralarında. Bu arada falcının söylediği sözler Vecdi’nin kulaklarında yankılanmaktadır. Kendini eve zor atan Vecdi günün yorgunluğunu küçük oğlu ve eşiyle ilgilenerek geçirir. Gece uykuya daldıkları anda ise yatak odalarının camı bir taşla kırılır. Taşın üzeri bir kağıtla sarılmıştır. Kağıtta şunlar yazmaktadır; “Senden intikam almanın zamanı geldi. Seni, karını ve çocuğunu öldüreceğim.  Eğer polise haber verirsen işkence büyük olacak.”

Filmi izledikten sonra açıkçası şaşkınlığımı gizleyemedim. 1954 yapımı bir filme göre oldukça iyi kotarılmış bir gerilim filmi ile karşı karşıyayız. Film için tam bir türler karması diyebilirim. Falcı kadından sonra kadının lanetinin ailenin üzerine musallat olacağını düşünürken film bizi ters köşeye yatırıp bir İtalyan giallo bazen de bir Alman krimi etkisi yaratmış. Özellikle Vecdi karakterinin dükkandan eve doğru çıktı yolculuk grotesk atmosferiyle benim en çok gerildiğim ve başarılı bulduğum bölümdür. Oyunculuk olarak film dönemin şartlarını da düşündüğümüzde (görsel efekt olmadan) izleyiciye korku ve merak duygusunu son saniyesine kadar vermiş.

Ölüm Saati filminin başrolünde ve yönetmen koltuğunda ise Orhan Elçin’i görüyoruz. Sinemaya oyuncu olarak başlayan Elçin ikinci yönetmenlik deneyimini bu tarz bir filmle yapması dönemin Yeşilçam endüstrisini düşündüğümüzde cesaret isteyen bir iş. Zira yönetmen 1955 yılında ise başka bir fantastik filme imza atıyor; Uçan Daireler İstanbul’da. Film maalesef kayıp statüsündedir. 1953 yılından 1956 yılına kadar 6 filme imza atan yönetmen 1987 yılına kadar yönetmenliğe ara vermiştir. Filmin bir diğer başrol oyuncusu ise naif güzelliğiyle Nevin Aypar yer alıyor.

“Uçan Daireler İstanbul’da” yazısı ise burada!