Don’t Be Afraid of the Dark (2010)
Don’t Be Afraid of the Dark asıl tadını prodüktör ve senarist olarak filme sonuna kadar destek olan Guillermo Del Toro’dan alıyor.
alt kültür sinema yayını
Orochi – Blood (2008)
Orochi - Blood, atmosfer odaklı korku/gerilim sevenleri memnun etmekte sıkıntı yaşamayacak bir manga uyarlaması.
Kazuo Umezu’s Horror Theater (2005)
Kazuo Umezu’s Horror Theater, çizgi romandan sinemaya yapılan uyarlamaları takip edenlerin ilgisini çekecektir.
Dark Skies / Karanlıktan Gelen (2013)
Karanlıktan Gelen aslen bir “tekinsiz ev” filmi ancak türün yüzlerce örneğinin aksine hayalet, iblis gibi doğaüstü fenomenlere bulaşmıyor.
Resolution (2012)
Resolution iki yakın arkadaşın korku dolu öyküsünü mizahi bir şekilde anlatarak “buddy comedy” (kanka komedisi) türüne göz kırpıyor.
The Taking (2012)
Bu seneki Fantastic Planet vs A Night of Horror festivalinin merakla beklenen filmlerinden biri BAPartists imzalı The Taking idi. Cezil Reed ve Lydelle Jackson’dan mürekkep BAPartists (BAP, Beats and Pieces’in kısaltması), ilk uzun metrajlı filmleri The Taking’in dünya prömiyerini Sydney’de gerçekleştirdiler ve
El-Cin (2013)
El-Cin İzleme Kılavuzu: Karacadağ filmi El Cin’i, yönetmenin sinemasının artık belirgin kabul edilen özellikleri üzerinden değerlendirmeye çalışacağız.
Sinister (2012)
Sinister belki bir başyapıt değil ama izleyene ideal bir korku filminin vadettiklerini sunma görevini layıkıyla yerine getiriyor.
Thale (2012)
Thale sonuçta herkese göre bir film değil ama özellikle minimalist korku filmlerini sevenler bu kuyruklu kızın hikâyesine sırt çevirmesinler.
The Innkeepers (2011)
The Innkeepers 80’lerin “lanetli ev” filmlerine özenen giriş bölümü ile umutlandırsa da bir süre sonra hikaye bir hamster çemberinde dönmeye başlıyor.
El Espinazo del Diablo / The Devil’s Backbone (2001)
Del Toro bu işi biliyor dedirten bir yapım El Espinazo Del Diablo. Asıl hayaletin itiraf edemediğimiz acılarımız olduğunu biliyor yönetmen.
Mama (2013)
Mama, korku sineması hayranlarına rahatlıkla tavsiye edilebilecek bir film. İntikamcı hayalet filmlerinden hoşlanıyorsanız, tercihinizi Mama’dan yana kullanabilirsiniz.
Ghost Ship (2002)
2002 yapımı Ghost Ship; bütçesi, oyuncu kadrosu ve pek tabii ki buram buram vintage kokan konusu ile beklentileri yüksek tutan bir yapım.
The Pact / Ruh (2012)
Her ne kadar bir tamamlanmamışlık duygusu barındırsa da Nicholas McCarthy’nin ilk uzun metrajı The Pact, aldığı övgüleri hak ediyor.
The Devil’s Rain (1975)
The Devil's Rain, Amerikan mısır gevreği ya da cips paketlerine benziyor; albenisi yüksek ve davetkar ama içini açıyorsunuz, yarısı boş.
The Possession (2012)
The Possession, son yıllarda tekrar popüler hale gelen şeytan çıkarma filmleri arasına rahatlıkla dahil edilebilir.
Absentia (2011)
1978 doğumlu genç yönetmen Mike Flanagan‘ın 2011 mahsülü Absentia’sı uzun zamandır izlediğim en iyi düşük bütçeli film oldu. Absentia’nın en büyük başarısızlığı ve izlenirliğini düşüren etken, yayınlanan ilk afişinin o berbat hali olsa gerek. Z sınıfı düşük bütçeli bir supernatural teen slasher
The Caller (2011)
Afişindeki klişe havaya aldanmayın, the Caller gerçekten son zamanlarda nadiren karşımıza çıkan cinsten, oldukça keyifli bir seyirlik.
A Fantastic Fear of Everything (2012)
Hikayenin lokomotifi Pegg’in performansından ziyade Mills’in öykü anlatımı olsa da, izlerken “daha iyi ihtimalleri düşünebilmek” adına bile dikkate değer A Fantastic Fear Of Everything.
Prison (1987)
Korku filmleri ile insanların zorla kapatıldığı alanlar arasındaki ilişki hep canlı ve çekici. Tımarhaneler ve terk edilmiş yetimhaneler kimi ürkütmez ki? Terk edilmesine bile gerek yok, Japonya’da okul tuvaletlerini mesken edinmiş hayaletlerle ilgili şehir efsaneleri artık popüler kültürün temeltaşlarından biri halini almış
Below (2002)
Below, üzerine lanet çökmüş gibi korku seyircilerinden uzakta kalmış, hatırlayanının neredeyse kalmadığı bir II. Dünya Savaşı korkusu.