Yeşilçam’ın Lanetli Tarihi: Seks Furyası Filmleri
Seks Furyası Filmleri: Erotik filmlere yönelmekle Yeşilçam kendini kurtaramadı, belki ömrünü biraz uzattı ama sonuçta bir sınırı aştı.
alt kültür sinema yayını
Artık Cinler Bile Sıkıldı: Kuyu (2017)
Kuyu filminin hikâyesi yamalı bohça gibi. Musallat ve Siccin serisinden oldukça etkilenilmiş ama yapılmışlar arasında en yakın iş hangisi derseniz, Helak: Kayıp Köy derim.
Hiperaktif Aksiyon: Beş Hergele (1971)
Hiperaktif bir aksiyon filmi olan Beş Hergeleyi yalnızca B-film meraklılarının değil tüm aksiyon-avantür severlerin de izlemesi gerekir.
Her Kapıyı Aralamayın: Cereyan (2017)
Cereyan, ilk filmiyle umut veren bir sinemacıyı müjdeliyor. Mert Dikmen, geniş bütçeyle karşımıza çıktığında farklı işlere imza atacak gibi görünüyor.
Aç Gözünü, Doldur Keseni; Demokrasi Geliyor: Zübük (1980)
Zübük, merkezine aldığı dolandırıcı bir siyasi figürle, ülkemizdeki politikacı kimliğine eleştirisel bir bakış getiriyor.
Hikayeler, Yolculuklar ve Saatler: Gizli Yüz (1991)
Hikayeler, Yolculuklar ve Saatler: Gizli Yüz (1991) Her yüz bir hikayedir. Her arayış insanın kendine yaptığı yolculuktur.
Kan Davası ve Kadın: Kara Çarşaflı Gelin (1975)
Kara Çarşaflı Gelin, her ne kadar Toprak ve Tarım Reformunu içinde barındırmasıyla ölümsüz bir eser halini alsa da; töre, aşk ve köy hayatı gibi kavramlarla da anlatısını güçlendirmekte...
Değirmen (1986) veya Kaygılanmayı Bırakıp Zelzeleyi Sevmeyi Nasıl Öğrendim?
En önemli siyasi mizah örneklerimizden biri olan Değirmen'in hem romanı, hem de Atıf Yılmaz’ın usta ellerinden çıkan filmi bir başyapıttır.
Yerli Casper: Cici Can (1963)
Cici Can, ismiyle dahi bir karikatür bombası olduğunun ipuçlarını veren, fantastik yapısıyla fark yaratan ve samimi mizahıyla iç ısıtan nevi şahsına münhasır bir film.
Onur Ünlü ve Özgür Ruhu: Güneşin Oğlu (2008)
Onur Ünlü’nün Cihangir’de bir kafede aklına düşen ve 10 gün gibi çok kısa bir sürede çektiği Güneşin Oğlu, fantastik sinemamızın ilginç örneklerinden biri...
Sinemada Toplumcu İntikam: İnsan Avcısı (1975)
Filmin polisiye türünde Türk sinemasında ilk ve tek olduğunu söyleyebilirim. Güncel politik tartışmalara girmekten ve halkın yanında durduğunu göstermekten çekinmeyen başka bir filmle karşılaşmadım.
Çılgın Bir Rip-Off: Zıpçıktı (1995)
Zıpçıktı, esasen bir Hollywood yapımı olan Problem Çocuk’un (1990) uyarlaması. Bir başka deyişle; çılgın bir rip-off. Neden mi çılgın? Gelin buna hep birlikte bir göz atalım.
Kaybedenler Kulübü (2011)
Nazım Hikmet için birileri ‘’keşke kaçmasaydı’’ der demez Rahmi Eyüboğlu ‘’Sen hiç öldün mü, arkadaş?’’ diye sorar ve “ölüm” karşısında tek bir davranış şekli olmadığını söyler.
Dört Koldan İntikam: Dört Hergele (1974)
Eksiklerine rağmen tuhaf bir çekiciliğe, ciddiyete ve sürükleyiciliğe sahip olan Dört Hergele bir daha ispat ediyor ki Yılmaz Atadeniz-İrfan Atasoy iş birliği, aksiyon sinemamızın en safkan örneklerini ortaya çıkarıyor.
Başka Bir Kemal Sunal Filmi: Boynu Bükük Küheylan (1990)
"Başka bir Kemal Sunal filmi" Boynu Bükük Küheylan, en başta ataerkil yapıyı yerle yeksan eden yapısıyla fark yaratan bir film.
İki Dehanın Ortak Ürünü: Zavallılar (1974)
Zavallılar; Yılmaz Güney ile Atıf Yılmaz sinemasının inceliklerini barındıran, meselesi olan; bu meseleden asla sapmayan etkileyici bir film.
Koca Arayan Uzaylılar: Uçan Daireler İstanbul’da (1955)
Uçan Daireler İstanbul'da o zamanlar bıktırıcı düzeyde kullanılan şarkılara ve dansözlere bolca yer verir. Tam 5 kez dans gösterisi izleriz.
Kimlik, Yabancılaşma ve Kavanozdaki Adam (1987)
Televizyon tarihimizin en ilginç ve başarılı dizilerinden biri olan Kavanozdaki Adam, modernleşme, kimlik ve yabancılaşma gibi konulara dolaylı yoldan yaptığı vurgu ile her görüşten izleyicinin ilgisini hak ediyor.
Bir Cüneyt Arkın Filmi: Babanın Oğlu (1975)
Babanın Oğlu, Cüneyt Arkın’ın klasik avantür filmlerinden toplumcu yapısı ile ayrılan, özünde dönemin sıkıntılarını da barındıran bir film.
Uyumsuzun Doğuşu: Ah Güzel İstanbul (1966)
Ah Güzel İstanbul, seyyar fotoğrafçı Haşmet ile Ayşe’nin hikayesidir ama biraz Züğürt Ağa, çokça da Muhsin Kanadıkırık’tır.
Yılmaz Güney’den: Arkadaş (1974)
Yılmaz Güney, “Arkadaş” filmiyle anlatmak istediklerini en azından halka “sezdirebilmiştir” diyebiliriz.