İlk Decameron Uyarlamamız: Beş Hikaye (1962)
Şurası bir gerçek ki Nuri Akıncı, farklı bir motivasyonla da olsa, bir filme iki ilki; hem ilk westernimizi hem de ilk Decameron uyarlamamızı sığdırmayı başarmış!
alt kültür sinema yayını
Bildik Ama Dokunaklı: Rose (2022)
Niels Arden Oplev’in senaryosunu yazıp yönettiği ve kız kardeşinin gerçek hikayesinden esinlenen Rose (2022), bazı klişelerine rağmen izleyiciyi yakalamayı gayet iyi başaran bir film. Bunda en büyük pay Sofie Grabol’un.
Bizim Mahalle (1982), Trajik Mahalle!
Gördüğünüz üzere Bizim Mahalle, tatsız, tuzsuz, eğlencesiz, fakir ve trajik bir mahalle. 9/8’liğe paramız yetmediği için 7/8’lik ritm ile eğleniyoruz efendim. Sağlıcakla kalın!
Cemşid’in İki Yarısı: Secret Ballot / Gizli Oy (2001)
Babak Payami’nin Gizli Oy’u sakin akışıyla, oyuncu ekonomisiyle, akıllıca kullanılmış sembolizmi ve mecazlarıyla, İsveç-Norveç çelişkisini bir mutfağa sığdırmayı başaran Bent Hamer’in Mutfak Öyküleri (2003) filmi kadar önemli bir yere sahip.
How to Have Sex / Nasıl Seks Yapacağız? (2023)
How to Have Sex adlı film, ismine, afişine ve bir daha ismine bakıldığında hormon yüklü, erotik soslu, romantik gençlik komedisi gibi duruyor. Bu önyargıya kapılarak izlemeyip es geçmek olası. Ama izleyince ilk izlenimin aldatıcı olduğunu görmek bir olasılıktan da öte vakıa.
Doğruyu Söylemek: Uno (2004)
Uno (2004), bir hikayeyi başarılı bir biçimde işleyen ve klasiklerle beraber okunduğunda zevkli bir beyin jimnastiğine dönüşen küçük ve güzel bir film.
Yılmaz Atadeniz’in Anısına Saygıyla (1932-2023)
Bir daha benzeri görülmeyecek bir sinemacıyı, Yılmaz Atadeniz'i kaybettik. Ama benim üzüntüm daha farklı. Resmen bir akrabamı kaybetmiş gibiyim. Huzur içinde uyusun.
Atadeniz’in İzinden: Öldüren Darbe Karate (1972)
Öldüren Darbe Karate, filmde olmayan kanlı ve erotik kareleri afişine taşıyarak izleyicisini avlamak, ismiyle aksiyonsever ve şiddetperverlere “gel gel” yapmak için tüm yeter ve gerek şartları yerine getiriyor.
Yerli Kazandibi Avantür: Kolsuz Kahraman (1972)
Kolsuz Kahraman (1972), bir dönem küçük ucuz filmlere yönelen Yeşilçam’ın tipik, dar kadrolu, uçuk ve savruk filmlerinden biri.
Norveç Sinemasında 2. Dünya Savaşı Filmleri
2. Dünya Savaşı'nda çok fazla direniş gösteremeyen ülkelerden biri olan Norveç'ten 2. Dünya Savaşı filmleri...
Out Stealing Horses / At Çalmaya Gidiyoruz (2019)
Out Stealing Horses (2019), türden türe, tarzdan tarza atlamayı seven, bir parlayıp bir sönen Hans Petter Moland’ın en iyi filmi.
Topluma Yabancılaşan Devlet: The Middle Man / Aracı (2021)
1001 Grams’tan tam 7 yıl sonra gelen The Middle Man, Hamer’in farklı yordamla kendi mekanına dönüşü olarak nitelendirilebilir.
2 Film Birden: Cold Lunch (2008) ve 90 Minutes (2012)
Norveçli yönetmen Eva Sørhaug'un iki uzun metrajlı filmine ayrı ayrı göz atalım: Cold Lunch (2008) ve 90 Minutes (2012).
Neşeli Metal Parodisi: Heavy Trip (2018)
Heavy Trip, Finlandiya’nın ruhsatsız kasabasında yaşayan dört metal müzisyeninin Norveç'teki festivale gidiş yolculuğunu anlatıyor.
1995 Sonrası Norveç Sinemasından Film Önerileri 3
S. Özgür Ilgın'ın hazırladığı "1995 Sonrası Norveç Sinemasından Film Önerileri" başlıklı serimiz 3. bölümle devam ediyor.
İki Arada Bir Derede: Jeg Er Din / I Am Yours (2013)
Norveçli yönetmen Iram Haq’ın ilk uzun metrajlı filmi I Am Yours, eksiklerine rağmen dengeli ve ayakları yere basan bir kesit filmi.
Metin Erksan’ın “Atatürk Filmi”
Metin Erksan’ın Atatürk Filmi kitabı 76 sayfalık mütevazı hacmine rağmen düşünmeye ve bazı yan okumalar yapmaya yönlendiriyor.
İrfan Atasoy’un Anısına: Zalim (1973)
Zalim, İrfan Atasoy’un safkan avantürlerinden biri. Kara Cellat’ın, Beş Hergele’nin ve Dört Hergele’nin yanına yakışıyor.
Black Metal, Vikingler, Zombiler ve Bir Kamyon Çöp: Saga (2016)
Norveç yapımı Saga (2016), olmamış bir film. Ne zombi filmi olabiliyor ne de slasher. Komedi zaten bu yöreye hiç uğramamış.
Güle Güle Kara Cellat
İrfan Atasoy, 3 Şubat 2022’de geçirdiği kalp krizi sonrası hayatını kaybetti. Ölümünün sosyal medyada iki tweetlik bir değeri bile olmadı. Güle güle Kara Cellat…