Lifeforce (1986)
Tobe Hooper'ın yönettiği Lifeforce, hayal gücü olarak bambaşka bir kafada, adeta vites değiştirip uçuyor finale doğru!
alt kültür sinema yayını
Ortalığı Yine Batırıyorlar – Godzilla x Kong: The New Empire
Godzilla x Kong: The New Empire sıkılmadan izlenir. Tam da beklediğiniz gibi, Godzilla’yı ve Kong’u bolca kükrerken, Amerikan güreşi numaraları yaparak dövüşürken ve birkaç 3. Dünya şehrini yok ederken göreceksiniz. Bu kısımlar oldukça eğlenceli ancak filmin başka numarası yok.
Dünyanın En Kötü Üç Boyutlu Filmi: Robot Monster (1953)
Film izlemek tek yönlü kalmadığı ve eserin niteliği ne olursa olsun seyredende duygular, ilhamlar ve düşünceler oluşturabildiği ölçüde değerlenir ve dünyanın en kötü üç boyutlu filmi Robot Monster da en azından bunu başaran bir yapıttır.
Serinin Buzu Çözülemiyor – Ghostbusters: Frozen Empire (2024)
Ghostbusters: Frozen Empire, miras bu kadar büyük olmasa, azıcık eğlenme bahanesiyle izlenip unutulacak bir film ancak ilk filme bu kadar yakın durması onu aşmak konusundaki beceriksizliğini gözümüze sokuyor.
Çöldeki Lunapark – Dune: Part Two (2024)
Dune: Part Two, çölün ortasına kurulmuş bir lunapark gibi görkemli ve heyecan verici. Her şeyiyle büyük, çok büyük bir film ve başladığı andan itibaren seyirciye bunun havasını atmayı seviyor. Bu konudaki en büyük desteği de -belki özel efektlerinden bile çok- Hans Zimmer’in
Cemşid’in İki Yarısı: Secret Ballot / Gizli Oy (2001)
Babak Payami’nin Gizli Oy’u sakin akışıyla, oyuncu ekonomisiyle, akıllıca kullanılmış sembolizmi ve mecazlarıyla, İsveç-Norveç çelişkisini bir mutfağa sığdırmayı başaran Bent Hamer’in Mutfak Öyküleri (2003) filmi kadar önemli bir yere sahip.
Kara Kafa (1979): İşçi Kardeş, Patron Kalleş!
“Kara Kafa, dost ülke Almanya’nın onuru ile oynadığı için hem Türkiye’de gösterimi hem de yurt dışına çıkarılması yasaktır.” Böylesi deneysel bir filmin herkes tarafından mutlaka seyredilmesi gerektiğine inanıyorum. Hiç değilse, başına gelen onca badirenin hatırına. Ne dersiniz?
The Zone of Interest / İlgi Alanı (2023)
İlgi Alanı (The Zone of Interest, 2023) ışık, ses ve görüntü çalışmasıyla öne çıkan, göstermekten çok ima etmeyi, hissettirmeyi tercih eden özgün bir soykırım filmi. Tavsiye ederim.
Hissetmeyi Bırakmak: Canavar (Kaibutsu / Monster, 2023)
Çocuklar çoğunlukla Kore-eda filmlerinde kilit bir işleve sahipler ve karakterler arasındaki bağlantıları tesis ediyorlar. Canavar (2023) da bu özelliklere sahip bir film. Seyircisini geniş bir duygu yelpazesinde gezdiren, sade ama vurucu bir drama.
Divinity (2023)
Divinity’nin (2023) hem içeriği hem biçimsel tercihleri nedeniyle herkese uygun bir film olmadığını kabul ediyorum, farklı bir görsel-işitsel deneyim sunan kült filmlerden hoşlanmayanlar uzak dursunlar ama bence sinema denilen şey, tam da bu sınır ihlalleridir.
How to Have Sex / Nasıl Seks Yapacağız? (2023)
How to Have Sex adlı film, ismine, afişine ve bir daha ismine bakıldığında hormon yüklü, erotik soslu, romantik gençlik komedisi gibi duruyor. Bu önyargıya kapılarak izlemeyip es geçmek olası. Ama izleyince ilk izlenimin aldatıcı olduğunu görmek bir olasılıktan da öte vakıa.
Poor Things / Zavallılar (2023)
Poor Things (2023), hakkında kopartılan fırtınaya kıyasla zayıf bulduğum bir film oldu. Öncelikle Sezar’ın hakkı Sezar’a: Emma Stone ve Mark Ruffalo harika oynamışlar.
Okul Bir Ülke Gibidir: The Teachers’ Lounge / Öğretmenler Odası (2023)
Öğretmenler Odası, metniyle, gerilimiyle, atmosferiyle sahiden kalburüstü bir yapım. Senaryoda İlker Çatak ile birlikte Johannes Duncker’ın imzası var. Özellikle Leonie Benesch ilkeli ve takıntılı öğretmen rolünde resmen döktürüyor.
Five Easy Pieces / Beş Kolay Parça (1970)
Five Easy Pieces, Nicholson, Eastman ve Rafelson’un normal hayatlarında temsil ettikleri değerleri yansıtan çok özel bir filmdir ama onu evrensel kılan özelliği, hayatının belirli bir aşamasında iki arada bir derede kaldığı için hangi yöne gideceğini bilemeyen isyankâr gençliğin sorunlarına, çelişkilerine ve sıkışmışlık
Umuttan Kurtulmak: Hayat (2023)
Hayat’ta daha önceki Zeki Demirkubuz filmlerinde yer alan temaların birçoğu var. Ama Demirkubuz’un bu filmdeki bazı karakterleri yapılandırma tercihleri ve bazı olayları anlatma biçimiyle sinemasında birçok “ilk”in yaşandığına şahit oluyoruz.
Fallen Leaves / Sararmış Yapraklar (2023)
Son tahlilde Fallen Leaves / Sararmış Yapraklar, bir aşk, sevgi ve dostluk filmi. Sinemada yalnızlığın bu kadar basit ve sade ama bu denli dokunaklı ve sarsıcı bir şekilde anlatıldığı çok fazla film yoktur.
Şeytan’ı Anlamaya Çalışmak: Tavuri (2023)
Derviş Zaim’in Kıbrıs’ın ünlü dolandırıcısı Mustafa Serttaş’ı anlattığı Tavuri (2023), Türk sinemasında pek rastlamadığımız ölçüde özgün ve yaratıcı bir belgesel. Tavsiye ederim.
Close / Yakın (2022)
Sinemadaki büyüme hikâyeleri daha çok diyaloğa dayalıdır ama Close öyle değil. Filmde bir sürü iyi düşünülmüş, duyguları açığa çıkaran ve farklı anlamlara alan açan sahne var.
Ölmeyi Reddetmek: Sisu (2022)
“Sisu, Fince bir kelimedir. Çeviride tam karşılığı yoktur. Durdurulamaz yiğitlik ve sarsılmaz azim anlamına gelir. Artık umut kalmayınca Sisu kendini gösterir.”
Im toten Winkel / Kör Noktada (2023)
Kör Noktada merak duygusunu sürekli diri tutan, anlatımı dinamik, ritmi yüksek bir film. Michael Haneke’nin Cache ve Francis Ford Coppola’nın The Conversation filmlerini anımsatan bir muamma anlatısı var.
Kar Kardeşliği (La sociedad de la nieve / Society of the Snow, 2023)
Andrey Tarkovski insanın anlam arayışına ortak olan filmleri, “hakiki filmler” olarak adlandırıyordu. Pablo Vierci’nin aynı adlı kitabından uyarlanan Kar Kardeşliği, bu bağlamda hakiki bir film, hem de en hakikisinden. İzlemenizi tavsiye ederim.