Latino

Narco Cultura, kamerasını uyuşturucu üreticilerinin kültür dünyasına ve onların hikayelerini destansı bir dille anlatan “Narcocorrido” şarkıcılarına çeviriyor.

Mükemmel bir film olmaktan uzak olsa da Crystal Fairy, sizi gerçekten etkiliyor, kekremsi, hafif buruk ve yumuşak bir tat bırakıyor.

Yılın en iyi gerilimlerden biri olan Magic Magic, son zamanlarda çekilmiş ve içinde 20 yaş civarı insanlar barındıran en eli yüzü düzgün film.

La Madre Muerta (ölü anne), kesinlikle ruh hastası bir film olmanın yanı sıra, tüm zamanların kült filmlerinden de biri...

Quentin Tarantino’nun Kill Bill’inin izinden giden Kiltro, Uzakdoğu dövüş filmleri, seksenlerin ucuz aksiyonları ve spaghetti western klasiklerinden eğlenceli bir harman yapmış.

Küba devriminden 50 yıl sonra, yeni bir devrim başlamak üzere... Juan de Los Muertos

– Günah çıkarmak istiyorum peder. – Söyle ne yaptın? – Hiçbir şey. Henüz günah işlemedim. Ama işleyeceğim. Yapabileceğim bütün kötülükleri yapacağım. Bask asıllı İspanyalı yönetmen Álex de la Iglesia’nın 2. filmi El Día de la Bestia (Şeytanın Günü), yukarıdaki diyalogla açılıyor. Üstelik işleyebileceği tüm günahları işleyeceğini söyleyen de filmin ana karakteri Peder Angel Berriartua’dan başkası değil. Peder Angel, sözünü de …

Iglesia filmlerinde sezilen ahlakçı yan ya da politik mesaj verme kaygısı 800 Balas filminde de var. Konu başlı başına politik aslına bakılırsa.

Get The Gringo, beş para etmez bir klişe yığınının yüz milyonuncu kere yeniden çevrimi. Lakin yönetmeni kayda değer bir isim.

Yönetmen Llosa “çözümlenmemiş, vahşi, kişisel ve toplumsal hafıza hakkında” diye tanımlıyor The Milk of Sorrow filmini.

Rosario Tijeras, belki de en iyi örneği Tanrıkent olan Latin Amerika suç filmlerinden bir başkası. Ancak Tanrıkent’ten etkilenerek çevrilen yığından biri değil.

Los Sin Nombre / The Nameless, okült ve mistisizmle örülü underground cemiyetler üzerine karanlık bir hikaye anlatmayı deniyor.