Global Metal (2008)

7 Ülke…  3 Kıta… 1 kabile!

Metal: A Headbanger’s Journey / Bir Metalcinin Yolculuğu (2005) belgeselinin yapımcıları Sam Dunn ve Scot McFadyen’in yeni belgeseli Global Metal (2008), ”Heavy Metal” kültürünün dünyanın dört bir yanındaki izlerini incelyen harika bir yapım. Metal müziğe aşık olanları son derece duygulandıracak, Metal kültürünü tanımayan veya küçümseyenleri ise kesinlikle aydınlatacak ve hiç görmedikleri bir dünyaya gözlerini açacak bir yolculuk Global Metal…

Sırık boylu, antropoloji mezunu, son derece sempatik dostumuz Sam Dunn, bizleri bu ikinci Heavy Metal belgeselinde de ilki kadar iyi (belki daha da iyi) bir yolculuğa çıkarıyor. İlk belgeseliyle Heavy Metal kültürünü bugüne kadar eşine rastlanmayan bir ciddiyet ve ustalıkla ele alan Sam Dunn, bu sefer Amerika ve İngiltere’nin dışına çıkıp Brezilya, Japonya, Endonezya, İsrail, Hindistan, Çin, İran ve Dubai’ye giderek buralardaki Heavy Metal kültürünü araştırıyor. Akla gelmeyecek ortamlarda, akla gelmeyecek insanlarla tanışıyor. Çin’in aşırı sert Black Metal gruplarından, İran’lı Trash Metal gruplarına çok ama çok enteresan hayatlar, dünyalar yakalıyor. Bir müzik türü olmaktan çok daha fazlası, bir yaşam biçimi, bir kimlik olan Heavy Metal’in din dil ırk millet farkı tanımadan nasıl bir ”kabile” haline geldiğini gözler önüne seriyor. Doğrusu Sam Dunn, üniverstede aldığı antropoloji eğitimi ışığında Heavy Metal kültürünü çok takdir edilesi bir şekilde masaya yatırıyor ve bu kültürün hakettiği saygıyı çok iyi vurguluyor.

Dürüst olmak gerekirse ilk olarak bu belgeseli duyduğumda, kesinlikle ilki kadar iyi olacağına bir ihtimal vermemiştim. Hele bir de belgeselde Türkiye’ye uğramadıklarını duyunca filme karşı bütün heycanımı kaybettiğimi söyleyebilirim. Ancak Global Metal, D&R’da 5 TL’ye karşıma çıkınca, pes dedim ve hemen eve gelip dvd playerıma taktım. İzlemeye başlayalı 15 dakika olmuştu ki babam da gelip televizyonun karşısına çöktü. Yaklaşık bir 10 dakika sonra o güne kadar metal müziğe pek değer vermeyen babamdan hem belgesel ile övgü dolu yorumlar gelmeye başladı, hem de babam daha önce metal kültürünü hiç böyle bir pencereden görmediğini şaşkınlık ve keyifle itiraf etti. Benim de keyfim iyice tavan yaptı tabi. Babam zaten pek akıllı bir adamdır.

Global Metal, dünyanın dört bir yanındaki en akla gelmeyecek Metalcileri ekrana taşırken bir yandan da Slayer, Iron Maiden, Sepultra ve Metallica‘nın ünlü isimleriyle de röportajlar sunmayı ihmal etmiyor. Bugüne kdara daha önce su yüzüne çıkmamış bazı çok ama çok acayip konser görüntüleri de cabası. Özellikle Endonezya’daki Metallica konseri gerçekten görülmesi gereken mahşeri bir sahne…

(enteresan bir not: zamanında Napster’a karşı başlatılan savaşta gereğinden fazla gelip bayrak taşıyan Metallica’nın kurucusu Lars Ulrich, burada geri vites yapıp internetten müzik indirmenin ne kadar önemli ve güzel birşey olduğunu belirtiyor…)

Bu arada filmde Türkiye’ye uğramıyorlar ama Türkiye lafı 3 ayrı yerde geçiyor ve oldukça keyifli doneler veriyor. İsrailli bir Heavy Metal solisti, Türkiye’de verdikleri konserde nasıl izleyicilerin Kuran tutarmış gibi avuçları yukarı bakar bir şekilde, ellerini havaya uzatarak kendi şarkılarına eşlik ettiğini anlatıyor. Bir başka İranlı Metal hayranı, Türkiye’deki Slayer konserinden sonra ülkesine geri döndüğünde nasıl din polisi tarafından Slayer tshirt’ü giydiği için yakalandığını anlatıyor. Dubai’deki Metal festivalinde Türk bayraklarının dalgalandığı kareler ise insana çok ama çok büyük bir keyif veriyor.

Sam Dunn ve Scot McFadyen’e burdan binlerce defa teşekkür ediyoruz ve onları en kısa zamanda yalnız ve güzel ülkemize de bekliyoruz!