Korku

Fangs, her sinemaseverin muhakkak görmesi gereken, çılgın bir tuhaflık abidesi olarak daha geniş kitlelerce keşfedilmeyi bekliyor.

Tartışmasız tam bir çöp klasiği olan Bloody Sect, kendisini çok fazla ciddiye alan bir film. Bu denli eğlenceli olmasının baş sebebi de bu.

Damien LeVeck’in yönettiği the Cleansing Hour, giderek artan şeytan çıkarma ritüelini sosyal medya ile birleştirme örneklerinden sadece biri.

Neresinden tutsanız elinizde kalan Mengene filmini, korku filminden çok politik bir deneme olarak görmek abes kaçmayacaktır.

Euthanizer filminde Veijo isimli bir adam, veterinerlerin istediği ücretin çok daha azına evcil hayvanlara ötanazi yapmaktadır.

Tetsuo, müziklerinden sahne ve set tasarımlarına, alışılmadık kamera tekniklerinden stop-motion tercihlerine kadar sıra dışı bir şaheserdir.

Hâlâ keşfedilmeyi bekleyen Lindsey C. Vickers imzalı The Appointment, bu kadar da karanlıkta kalmayı hak eden bir film değil.

Lords Of Chaos, bazı temel noktalara parmak basmaktan itinayla kaçınan, olayları bireysel ölçekte ele alan yüzeysel ama sert bir film.

Peter Carter’ın yönettiği Rituals, vahşi doğaya konuk olan şehirlilerin hayatta kalma mücadelesini anlatan Kanada yapımı bir korku filmi.

1970 yılı mahsulü Mark of the Devil, insanlık tarihinin en utanç verici dönemlerinden birini istismar sinemasına yakınlaşarak anlatıyor.

Aile bağları, pişmanlık ve kefaret gibi başlıklar hakkında mırıldanarak beylik söylemlerde bulunmaya çalışan In the Tall Grass, Vincenzo Natali’nin hanesine yeni bir eksi daha eklemekten başka bir işe yaramıyor.

Sessiz Bir Yer baskıcı bir rejim altında inim inim inleyen insanları anlatıyor; çekirdek aile, modern bir toplumu, ses kavramı da ifade özgürlüğünü eğretiliyor.

Crawl yapımcı ve yönetmenin ismiyle iş yapması hedeflenen, ucuza çıkmış bir katil hayvan filmi, bu alt türe hiçbir katkısı yok