Zero Dark Thirty (2012)
Amerikan militarizmini yücelttiği konusunda birtakım eleştirilere maruz kalan Bigelow, Zero Dark Thirty ile sinematografi dersinden geçer not alsa da etik dersinden fena çakıyor.
alt kültür sinema yayını
Ghost Ship (2002)
2002 yapımı Ghost Ship; bütçesi, oyuncu kadrosu ve pek tabii ki buram buram vintage kokan konusu ile beklentileri yüksek tutan bir yapım.
John Dies at the End (2012)
John Dies at the End, cracked.com'un editörü Jason Pargin'in David Wong mahlasıyla yayınladığı kitaptan neredeyse birebir bir uyarlama.
Nuri Bilge Ceylan’ı Sevmek Zorunda mıyım?
Türk ve Amerikalı bir sürü eleştirmen Nuri Bilge Ceylan’a bayılıyor. Adam Türkiye’de neredeyse bir sinema peygamberi olmuş durumda. Gerçekten öyle mi?
House on Haunted Hill (1999)
House on Haunted Hill seyirciden seyirciye farklı tepki alacak cinsten bir film. Bazı çabalarını ya takdir ya da nefret edeceksiniz.
Timecop (1994)
Timecop aslında bir çizgiroman filmi. Proje için 1992 yılında Dark Horse tarafından basılan üç sayılık hikayelerden ilham alınmış.
Silver Linings Playbook / Umut Işığım (2012)
Silver Linings Playbook güçlü bir film. İzleyeni sıkmayan, birçoğumuzun uzaktan duyduğu ya da izlediği insanları konu etmesine rağmen çok çabuk bizi onlarla empati kurmaya ve onları sevmeye iten bir hikayeye sahip.
The Pact / Ruh (2012)
Her ne kadar bir tamamlanmamışlık duygusu barındırsa da Nicholas McCarthy’nin ilk uzun metrajı The Pact, aldığı övgüleri hak ediyor.
The Help (2011)
Tate Taylor, Kathryn Stockett'in aynı adlı romanından uyarladığı The Help ile bütün övgüleri hak ederken gönülleri fethetmeyi de başarıyor.
Ersin Karabulut’tan Amatör
Ersin Karabulut, bu kez genç bir çizerin Uykusuz’da iş bulma çabasını anlattığı Amatör adlı çalışması ile karşımızda.
Pa Negre / Black Bread (2010)
Black Bread, İspanya iç savaşının oluşturduğu kargaşa ve direniş yozlaşmasını, dönemin aile ve sınıf yapısını bir çocuğun gözünden anlatıyor.
F Tipi Film (2012)
F Tipi Film, kısa filmlerden oluşturulan uzun metraj bir kolaj. Dokuz kısa filmi tek tek ele alıp bir değerlendirme yapmaya çalıştık.
Brave (2012)
Özellikle son beş senedir her yaz yeni bir Pixar filmini heyecanla bekler duruma geldik. Şimdi sırada Brave var.
Amour / Love / Aşk (2012)
Amour kapalı kapılar ardındaki derin sessizliği ve Trintignant ile Riva'nın etkileyici performansları ile zihnimizi tarumar etmeyi başarıyor.
Orphan (2009)
Orphan ile ilgili en çok söylenen şey “finalini biliyorsan seyretmen bir şey ifade etmez” idi. Ancak büyük sırra en başından vakıf bir şekilde seyretseniz bile film, sonundaki twist’e bel bağlayacak ucuzlukta değil.
Perfect Blue (1997)
Perfect Blue izleyicisini başarıyla geriyor. Hem de bunu artık kabak tadı veren Japon korku klişelerine girmeden yapıyor.
The Caller (2011)
Afişindeki klişe havaya aldanmayın, the Caller gerçekten son zamanlarda nadiren karşımıza çıkan cinsten, oldukça keyifli bir seyirlik.
Romandan Beyazperdeye: The Host, The Mortal Instruments, Carrie
Aynı kitabı birden çok kere okumanın her seferinde kafanızdaki evreni genişlettiğini bilenlerdenseniz, The Host, The Mortal Instruments ve Carrie'yi izlemeden önce hikayelerin şöyle bir tozunu almak isteyebilirsiniz.
Dikta Rejimine Açık Mesaj: No (2012)
Pablo Larrain’in yönettiği No, reklam sektörünün toplum ve bireylerin psikolojik yapısı üzerindeki etkilerini anlatıyor.
Garth Ennis’ten Uç Noktada Dehşet: Crossed
Crossed, istila/salgın duygusunu doyasıya sunan ve zombi alt türüne unutulan korku hissini yeniden kazandıran bir seri.